اختلال خوانش‌پریشی (دیسلکسیا) از دیدگاه روانشناسی
Dyslexia from a psychological perspective
این اختلال معمولاً در کودکان تشخیص داده می‌شود و با وجود هوش طبیعی یا حتی بالاتر از میانگین، این کودکان در یادگیری مهارت‌های زبانی با چالش‌هایی روبرو هستند.
دیسلکسیا مستقیماً به نحوه پردازش زبان در مغز مرتبط است و علل آن معمولاً ریشه‌های ژنتیکی یا عصبی دارد.
علائم و نشانه‌های خوانش‌پریشی یا دیسلکسیا
- مشکلات در تشخیص صداهای مرتبط با حروف یا کلمات
- اشتباه یا حذف کلمات هنگام خواندن
- سردرگمی در ترتیب حروف و کلمات
- دشواری در هجی کردن کلمات یا نوشتن صحیح
خواندن به طور کند و با زحمت.
علائم این اختلال بسته به شدت آن و سن فرد متفاوت است. برخی کودکان در مراحل ابتدایی تحصیل این مشکل را نشان می‌دهند، درحالی‌که برخی دیگر در سنین بالاتر تشخیص داده می‌شوند.
تأثیرات روانشناختی
خوانش‌پریشی می‌تواند اعتمادبه‌نفس فرد را کاهش دهد و به اضطراب، احساس ناتوانی و انزوای اجتماعی منجر شود. کودکان مبتلا معمولاً در کلاس‌های درس احساس متفاوت بودن می‌کنند و ممکن است از نظر عاطفی تحت فشار باشند.
درمان و راهکارها
گفتاردرمانی و تمرینات زبانی
تقویت مهارت‌های زبانی و درک بهتر کلمات از طریق تمرین‌های ویژه.
استفاده از فناوری‌های کمکی
نرم‌افزارهای تبدیل متن به گفتار و برنامه‌های یادگیری تعاملی می‌توانند یادگیری را تسهیل کنند.
حمایت روانی و مشاوره
مشاوره‌های روانشناختی می‌توانند استرس کودکان را کاهش داده و اعتمادبه‌نفسشان را تقویت کنند.
آموزش ویژه
استفاده از روش‌های تدریس خاص که برای کودکان مبتلا به دیسلکسیا طراحی شده‌اند، به آن‌ها کمک می‌کند تا بهتر یاد بگیرند.
نقش والدین و معلمان
والدین و معلمان نقش کلیدی در حمایت از کودکان مبتلا به خوانش‌پریشی دارند. ایجاد یک محیط حمایتی و تشویقی، تمرکز بر نقاط قوت کودک، و استفاده از روش‌های آموزشی خلاقانه می‌تواند تأثیر مثبتی داشته باشد.
نتیجه‌گیری
خوانش‌پریشی یک مانع یادگیری است، اما با درک صحیح، حمایت مناسب و ابزارهای کمکی می‌توان بر این چالش غلبه کرد و به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت. همچنین می‌توانید برای اطلاعات بیشتر درباره اختلالاتی مانند آفازیا مطالعه کنید.
محسن جبارزاده، روانشناس بالینی و روان‌درمانگر
بازدیدها: ۱
